Excusez-l’appelmoes

Ik ga op reis en ik neem mee: een fiets. Of nou ja, ik ga op city trip en ik huur: een fiets. Een echte fietsvakantie met overal tassen en pannen aan het stuur gaat me vooralsnog wat te ver. Hoewel ik via Facebook regelmatig jaloersmakende berichten zie van mensen die van hier naar Bali of Zuid-Afrika fietsen, vrees ik dat ik voor duizenden kilometers lange tochten door nauwe bergpassen of over uitgestrekte steppes toch een beetje, nou ja gewoon een beetje te lui ben.

Maar fietsen in uitheemse steden, dat doe ik heel graag. Dat klinkt wellicht wat Hollands, wat pot-appelmoes-in-de-kofferesque, maar dat zij dan maar zo. Een fiets is namelijk met afstand de beste manier om een stad te leren kennen. De metro is snel maar ondergronds. De bus staat meer stil dan dat hij rijdt. Lopen is leuk maar traag. Een taxi is duur, zelfs als hij goedkoop is.