mrt

18

Autorijdende fietser of fietsende automobilist?

Blog-column
NYC. Anne St-Marie + Cruiser in Traffic, New York (Vogue), 1962 // William KLEIN

NYC. Anne St-Marie + Cruiser in Traffic, New York (Vogue), 1962 // William KLEIN

 

Het verkeer is een behoorlijk verzuilde bedoening. Ieder type vervoersmiddel heeft zijn eigen rijstrook en eigen verkeerslichten en probeert (letterlijk) zo min mogelijk met de andere zuilen in aanraking te komen. Hoewel heus hier en daar een supercontemporain Shared Surface-initiatief opduikt (wég met dat hokjesdenken, lekker alles met elkaar delen. Sharing is caring), zit over het algemeen ieder in zijn eigen zuil. Rijst natuurlijk wel de vraag: bij welke zuil hoor je?

Wég met dat hokjesdenken, lekker alles met elkaar delen. Sharing is caring.

Die vraag werd actueel toen ik een brief van de gemeente kreeg. Mijn straat gaat op de schop en de bewoners mogen hun voorkeur uitspreken voor een ontwerp. Kort gezegd kunnen we kiezen tussen a) wel parkeerstroken en daardoor een nogal smal fietsen voetpad, of b) geen parkeerstroken en dus een veel breder fiets- en voetpad. En dan komt het er dus op aan: bij wie hoor je?

Read More» Posted by | 0 comments
feb

18

De Hummer van het fietsverkeer

Blog-column

Vintage cargo bike

Nieuw in het assortiment hoofdstedelijke verkeersergernissen: de kratfiets. Was het een paar jaar geleden nog erg bon ton om alle pijlen te richten op de bakfiets (de stumper werd uitgescholden voor alles van asociale stormram tot openbaar verlegstuk van de baarmoeder); nu is die storm enigszins gaan liggen. Bakfietsbashen is een beetje een open deur geworden en dus is er ruimte ontstaan voor een nieuw mikpunt: de kratfiets.

Anders dan de bakfiets is de kratfiets een ‘gewone’ fiets, zij het meestal een ietwat breed en robuust model, met een groot krat of een flinke mand voorop. Het is een regelrechte hit. Geen wonder ook, want dat krat biedt ruimte voor flink wat boodschappen, een laptoptas, een middelgroot huisdier en een dozijn balkonplanten en is dus ideaal voor mensen met bagage maar zonder auto.

Read More» Posted by | 0 comments
feb

06

Audioprivileges

Blog-column

Audioprivileges3

Wanneer ik voor het eerst bij iemand in de auto stap, heb ik twee zorgen: 1) kan hij een beetje rijden en 2) welke muziek draait hij. Het eerste punt heeft voornamelijk te maken met immer op de loer liggende wagenziekte en met vrezen voor je leven. De zorgen omtrent de muziek zitten meer in de hoek van mijn humeur en van hun voetstuk vallende vrienden.

Het zegt namelijk nogal wat over je; wat je luistert in de auto. Ben je BNR of 100% NL? Slam FM of Studio Brussel? Wanneer iemand die je denkt te kennen ineens met een heel verschrikkelijke playlist op de proppen komt, zonder ironie, dan ga je zo’n vriendschap toch revalueren. In stilte, dat wel, want als bijrijder heb je je maar te voegen naar de keuze van de bestuurder. Wie rijdt, bepaalt en dat is natuurlijk ook niet meer dan eerlijk. De chauffeur verdient ook wel een verzetje terwijl de rest van het gezelschap op de achterbank een flesje wit ontkurkt, een dutje doet of een boek leest.

Read More» Posted by | 0 comments
okt

07

Excusez-l’appelmoes

Blog-column

Bike rental        

 

Ik ga op reis en ik neem mee: een fiets. Of nou ja, ik ga op city trip en ik huur: een fiets. Een echte fietsvakantie met overal tassen en pannen aan het stuur gaat me vooralsnog wat te ver. Hoewel ik via Facebook regelmatig jaloersmakende berichten zie van mensen die van hier naar Bali of Zuid-Afrika fietsen, vrees ik dat ik voor duizenden kilometers lange tochten door nauwe bergpassen of over uitgestrekte steppes toch een beetje, nou ja gewoon een beetje te lui ben.

Maar fietsen in uitheemse steden, dat doe ik heel graag. Dat klinkt wellicht wat Hollands, wat pot-appelmoes-in-de-kofferesque, maar dat zij dan maar zo. Een fiets is namelijk met afstand de beste manier om een stad te leren kennen. De metro is snel maar ondergronds. De bus staat meer stil dan dat hij rijdt. Lopen is leuk maar traag. Een taxi is duur, zelfs als hij goedkoop is.

Read More» Posted by | 0 comments
jul

25

Ja het is rood, maar ik zit in een workout

Blog-column
Traffic sign

 

 

 

 

 

 

 

A
ls ik door fiets de stad word ik bijkans aangereden door een automobiliste. Ik wil uit  automatisme op mijn voorhoofd tikken als ik zie dat ze woedend naar een verkeersbord wijst. Ik kijk van de vrouw naar het bord naar de vrouw en haal vragend mijn schouders op: géén idee wat het betekent.

Sinds mijn verkeersexamen heb ik me niet meer serieus in verkeersborden verdiept. Voor mijn Australische learner’s permit bestudeerde ik nog wel een boekje met exotische verkeersregels, maar daarvan staan me vooral nog het links rijden en de waarschuwingsborden voor kangoeroes, wombats en emoes voor de geest.

Read More» Posted by | 0 comments
jul

23

Amsterdam slibt dicht met roestig staal

Blog-column
Fiets

Dames en heren, het ondenkbare is gebeurd: Amsterdam heeft zich tegen haar fietsers gekeerd. Hoewel het grote aantal fietsers een unique selling point van de hoofdstad is – menig toerist zal Van Gogh en Anne Frank vergeten, maar zich naast hoeren en drugs vooral ook de duizenden fietsen herinneren – vindt de stad het welletjes. Voetpaden, pleinen, winkelstraten en verkeersaders slibben dicht met roestig staal. De stad moet gedotterd worden.

Read More» Posted by | 0 comments
© Copyright Elise Fikse - Theme by Pexeto